تصفیه پساب در کارگاه های آبکاری از نگاه متال فینیشنیگ 2011

تصفیه پساب در آبکاری 

توماس جی، وبر

شرکت مدیریت پساب. کلیولند

ترجمه در شرکت جلاپردازان 

امروزه حدود 1500 شرکت در ایالات متحده آمریکا فعالیت هایی در زمینه آبکاری و پوششکاری فلزات انجام می دهند، این موسسات پساب ایجاد شده در روند تولیداتشان را یا به صورت مستقیم درون رودخانه ها یا جریانهای آب تخلیه می کنند یا به صورت غیرمستقیم به درون شبکه های پساب عمومی ^[1]رها می کنند، کارخانجات پوششکاری فلزات تا به امروز بیشترین میزان تخلیه پساب را نسبت به هر شاخه تولیدی صنعتی دیگری به خود اختصاص می دهند، به طور معمول، آلودگی های پساب کارخانجات پوششکاری فلزات بسیار خطرناک هستند، بنابراین برای پیروی از مقرارات مصوبه ی آب پاک^[2]پساب ها باید تصفیه شوند یا آلوذگی ها قبل از تخلیه در جریان های آبی یا شبکه ی پساب عمومی، به روشی برطرف و حذف شوند. در حالت کلی مقررات شامل اکسایش سیانید ها، فرایند کاهش کروم شش ظرفیتی و احیای آن، جدا کردن فلزات سنگین و کنترل pHآب می شود.

به روشنی مشخص است که برای شرکت هایی که پساب خود را به صورت مستقیم وارد جریان های آبی می کنند (تخلیه مستقیم) قوانینی در طی سال ها منتشر شده است که نیازمند دستیابی به محدودیت های شدیدتری از نظر غلظت پساب های سمی است، که مواد تشکیل دهنده آن ها به زندگی آبزیان زیان می رساند، قوانین استاندارد جریان های آبی توسط سازمان ایالتی معیار کیفیت آب^[3] ایجاد شده اند که محدودیت ها را به شکلی کنترل می کنند که سطح غلظت آلاینده ها درون جریان ها را تا حدی پایین آورد که تاثیر منفی بر روی آب آشامیدنی و زندگی آبزیان نداشته باشد، از دهه 70 میلادی به بعد آژانس های ایالتی تلاش داشته اند که محدودیت های تخلیه مستقیم پساب را به حدی پایین تر از استاندارد های کیفیت آب های جاری برسانند، آن ها از روش هایی نظیر آنتی دگراسیون^[4]، ضد بازگشتی^[5]و خاصیت پخش کنندگی موجود^[6]استفاده می کنند و درنتیجه تعداد تخلیه مستقیم به شدت کاهش یافته است، قرار دادن ضوابط بیولوژیکی در نظارت ها و سنجش های زیستی همچنان باعث از دور خارج شدن ابزارهای تخلیه مستقیم پساب می شود و سبب تغییر روش کارگاه ها به سمت تخلیه درون شبکه فاضلاب عمومی می گردد.

به دلیل اینکه اکنون اکثر شرکت های پوششکاری فلزات (آبکاری ها) پساب خود را درون شبکه فاضلاب عمومی تخلیه می کنند، سیستم های تصفیه فاصلاب برای این شرکت ها راه اندازی شده است تا با استاندارد های پیش-تصفیه پساب ایالتی، یا در صورت دقیق تر بودن، با استاندارد های محلی تطابق داشته باشند، استاندارد های ایالتی بر اساس فناوری ها پایه گذاری شده اند، برای مثال نمونه برداری مبتنی بر تاریخ یا سنجش های قراردادی سیستم تصفیه پساب از "تجهیزات انتخاب شده که بهترین کارایی را دارند". یکی از فناوری های اولیه "بهترین فناوری کنترل قابل اجرای موجود"^[7](BPCTCA)یا به صورت ساده تر "بهترین فناوری قابل اجرا"(BPT)نام داشت، سطح دقیق تر آن "بهترین فناوری موجودِ به صرفه اقتصادی"(BATEA)^[8]نام داشت که معمولا به صورت BATشناخته می شود، فناوری تصفیه BATبه طور عمده از این نظر با فناوری قراردادی فیزیکی- شیمیایی BPTتفاوت دارد که BATشامل فیلتراسیون و تصفیه پساب ممتد (پی در پی) است و معمولا به روش های پیشرفته به تصفیه پساب در آبکاری می پردازد.

هدف و قصد اصلی قوانین پیش-تصفیه ایالتی و محلی جلوگیری از ورود آلاینده هایی به شبکه فاضلاب است که با عملکرد شبکه فاضلاب عمومی تداخل دارند؛ آلایندگی هایی که از شبکه فاضلاب عمومی عبور می کنند و به جریان های عمومی سرایت می کنند و آلاینده هایی با غلظت هایی که با پروسه های زیستی ناسازگارند یا مانع از روند های زیستی می شوند ؛ و همچنین کاهش غلظت آلاینده های لجن های داخل شبکه فاضلاب از اهداف این قوانین است.

از سال 1984 میلادی که قوانین پیش-تصفیه اجرا شدند، کارخانجات پوششکاری فلزات گام هایی بلندی در جهت نصب سیستم ها وتجهیزات کنترل آلاینده ای از طریق تصفیه پساب ها برداشته اند که به خوبی به هدف قوانین وضع شده دست

جدول 1-راهنمای موسسات آبکاری-استاندارد های پیش-تصفیه برای منابع موجود بزرگتر از 10,000گالون در روز

تمام مقادیر بر حسب mg/L*جمع مقادیر کروم، مس، نیکل و روی

پیدا کرده اند، کاهش قابل توجه و تاریخی در مقدار فلزات در اکثر شبکه های فاضلاب عمومی در کل کشور انجام گرفته شده است.

وضعیت قوانین جاری برای پساب ها

قوانین ایالتی که در جدول های 1 و 2 فهرست شده اند، در حال حاضر بیش از 10 سال از وجودشان، از تاریخ تصویب شدنشان در سال 1984، می گذرد، برای آن دسته از کارخانجات پوششکاری فلزات که هنوز شانس این را دارند که از این مقررات پیروی کنند، هر محدودیت و کاربرد آن برای آن ها به خوبی شناخته شده است، و روز به روز با این قوانین سازگاری بیشتری پیدا می کنند، اما شبکه های فاضلاب به طور فزاینده در حال اعمال نفوذ هستند و یا می توان گفت وادار به اعمال نفود می شوند، محدودیت های پیش-تصفیه محلی به میزان خیلی بیشتری نسبت به قوانین ایالتی دقت دارند، در اغلب موارد غلظت های قوانین محلی 10% الی 15% از موارد ذکر شده در فهرست 2 هستند.

جدول 2-مقادیر استاندارد تخلیه درون شبکه فاضلاب عمومی برای کارخانجات پوششکاری فلزات

تمام مقادیر بر حسب mg/L

انتخاب درست فناوری تصفیه پساب، اصلاح عملکرد تولیدات وپروسه ها، پیشرفت سیستم های کاهش پساب و روش های بازیافت منابع، به صورت پیش نیازی برای به دست آوردن تطابق با قوانین در آمده اند، برای مواجهه با قوانین غیر معقول و بیشتر اوقات بی دلیل محلی که بسیار پایین تر از حدود استاندارد های وضع شده بر پایه فناوری هستند، به کارگیری روش های BAT و BPTناکارامد است، محدودیت های محلی به طور فزاینده روی مدل های ریاضی که توسط نرم افزارهای معیوب ساخته و پرداخته می شوند، استوارند و استاندارد های قراردادی و گاه مستبدانه شبکه های فاضلاب عمومی شکل می گیرند، در صورتی که این محدودیت ها باید بر اساس نتایج علمی و نیازمندی های طبیعت وضع شوند.

با اینکه قوانین ایالتی از زمان تصویبشان دز سال 1984 بدون تغییر باقی مانده اند، آژانس محافظت از محیط زیست آمریکا ^[9] خواستار شروع دوباره روند افزایش محدودیت های پیش-تصفیه برای پساب های کارخانجات پوششکاری فلزات است، در اواخر سال 1984، EPAآمریکا خوا هان طراحی راهنمای تولیدات فلزی و ماشینی ^[10] شد که منجر به تحمیل محدودیت های غلظت برای تعداد زیادی از کارخانجات تولید فلزات و گردید که زیر نظر هیچ یک از بخش های قوانین پیش تصفیه پساب ها ی صنعتی ایالتی نبودند، EPAآمریکا تخمین می زند که این قوانین حدود 2000 شرکت دیگر را در کل کشور به زیر چتر قوانین پیش -تصفیه خواهد برد، با این وجود این درخواست چشم اندازی مبنی بر زیر نظر MP&Pرفتن تمام کارگاه های پوششکاری فلزات و آبکاری دارد، که در نتیجه به حذف قوانین کنونی خواهد انجامید، انتظار می رود محدودیت های MP&Pپس از تجدید نظر فناوری های مدیریت غلظت آلاینده ها توسعه بیابد، این امر می تواند محدودیت های پیش-تصفیه ایالتی را 50 تا 90 درصد - باتوجه به نوع آلاینده- کاهش دهد، درست همانطور که به دلایل زیادی کیفیت پساب ها در میان موسسات پوششکاری فلزات نسبت به دهه 1970 میلادی، یعنی زمانی که BPTو BATشروع به کار کردند، بسیار بالاتر است.

با اینکه سالانه کیفیت پساب آبکاری فلزات و شبکه عمومی در حال بهبود است، وقوع اقدامات اجباری و میزان جرایم ناشی از آن ها نیز افزایش یافته است، بسیاری از شهرداری ها به صورت اتوماتیک هرگونه تخطی از قوانین تخلیه پساب را جریمه می کنند، همچنین دستورات پیش -تصفیه را به گونه ای وضع کرده اند که دریافت جرایم ناشی از از تخلفات را ساده تر می کند.

در مارس 1995 EPAآمریکا ملزم به طرح پیش نویس راهنمای MP&Pشد، بعد از انتشار این اعلامیه در این تاریخ هنوز این قوانین منتشر نشده اند. اگر قوانین به همان صورت که در درخواست اولیه آمده است، نوشته شده باشند، قوانین محدود کننده در آینده بسیار شدیدتر خواهد بود. سیستم پیشرفته تصفیه و عملکرد مناسب آن لازمه اقتصادی مهمتری برای موسسات پوششکاری قلزات خواهد شد.

همچنین تمرکز تصفیه بیشتر از درمان های قراردادی فیزیکی-شیمیایی فاصله می گیرد و به سمت روش های پیشرفته تر و گران قیمت تر میکروفیلتراسیون، صیقل دهی از طریق تبادل یون، روش های مدار بسته بدون تخلیه هرگونه پساب اسمز معکوس و تبخیر جهت گیری می کند.

معیارهای انتخاب سیستم {در صنایع آبکاری}

چهار فاکتور اصلی بر اندازه، پیچیدگی و قیمت تمام شده سیتم های تصفیه پساب تاثیر می گذارد.

نوع آلاینده (در ابکاریها)

پیچیدگی سیستم تصفیه که بتواند آلاینده ها را از پساب جدا کند، توسط نوع و طبیعت آلاینده ای که با آن مواجه هستیم تعیین می شود. برای تعداد مشخص ولی کمی از سیستم های پوششکاری فلزات، سیستمی ساده که فقط به خنثی سازی ابتدایی و رسوب دهی شیمیایی مربوط به جداسازی جامدات می پردازد، نیاز است، روند ایجاد کمپلکس ها و شلات کردن لیگند ها در حمام های تولیدی باعث پیچیده شدن سیستم می شود، که اکثر اوقات نیاز به تصفیه دومرحله ای و خنثی سازی و همچنین به کار بستن منعقد کننده هایا رسوب دهنده های اختصاصی فلزات به منظور کاهش قابلیت حل شوندگی فلزات خواهد داشت.

دیگر روند های پیش -تصفیه، شامل کاهش کروم شش ظرفیتی و اکسایش سیانید ها ، فقط زمانی لازم هستند که در فرایند آبکاری از این مواد شیمیایی استفاده شود. جداسازی مواد نفتی در مواردی ممکن است نیاز باشد که غلظت مواد نفتی و روغن ها در پساب  خام یک کارخانه بیشتر از 200 میلی گرم در لیتر باشد.

امروزه کارگاه های پوششکاری فلزات به صورت فزاینده فرایند ها را اصلاح کرده و به منظور از بین بردن بعضی آلاینده ها و در نتیجه جلوگیری از پیچیده شدن تجهیزات آلاینده زدایی، یا می توان ساده تر گفت برای جلوگیری از دریافت جریمه، بعضی روش های پوششکاری را حذف کرده اند. در طی سال ها کارخانجات به طور گسترده به حمام های پوششکاری غیر سیانیدی روی آورده اند. ممانعت یا اصلاح روش در استفاده از مواد شیمیایی پیچیده و تغییر روش به سمت استفاده از کروم سه ظرفیتی در پوششکاری باعث کاهش پیچیده شدن سیستم ها از نظر تغییرات در نوع آلاینده ها شده است.

مقدار آلاینده ها (در آبکاریها)

هزینه های آلاینده زدایی شیمیایی (تصفیه ) و ابعاد و هزینه های لازم برای خریداری تجهیزات تصفیه با مقدار آلاینده های موجود در پساب نسبت مستقیم دارد. مشخص است که ابعاد انبار لجن، فیلترها و لجن خشک کن ها با مقدار آلاینده ها و جامدات موجود در پساب  متناسب است. افزایش ابعاد و ظرفیت تجهیزات باعث قیمت تمام شده بالاتر دستگاه ها و همینطور افزایش هزینه های ناشی از از بین بردن پسماند های تصفیه خواهد شد.

انتخاب درست حمام های آبکاری با رویکرد کاهش میزان نگهداری فلزات و کنترل دقیق غلظت این حمام ها باعث کاهش مقدار آلاینده ها خواهد شد. روش های دیگر برای کاهش میزان آلاینده ها شامل نصب یک برنامه دقیق برای کنترل حمام ها جهت پیدا کردن و تعمیر نشتی ها، تعویض عایق های معیوب ظروف آبکاری برای جلوگیری از خارج شدن بیش از حد محلول ها، نصب سینی هایی برای جمع آوری چکه ها و. . .  ؛ استفاده از اسپری های شستشو یا air knifeبرای رساندن نشت محلول ها از حمام های آبکاری به کمترین میزان؛ بازیافت آب استفاده شده جهت شستشوی حمام های آبکاری برای جبران تبخیرهای سطحی از دست رفته؛ استفاده دوباره از محلول های مصرف شده به عنوان معرف در فرایند تصفیه پساب  ها (حمام های شستشوی اسیدی و آلکالینی مثالی مناسب هستند) ؛ غلظت حداقلی مواد شیمیایی درون حمام ها؛ ایجاد فرایند های بازیافت مواد شیمییایی مورد استفاده در آبکاری، از آب مورد استفاده در شستشوی حمام ها، جهت استفاده دوباره در آبکاری؛ پالایش حمام های آبکاری برای کنترل میزان آلودگی ها جهت افزایش عمر سرویس دهی حمام ها می شود.

سرعت جریان های هیدرولیک

ابعاد و هزینه عمده تصفیه پساب  به طور وسیعی به سرعت لحظه ای جریان پساب ی که احتیاج به تصفیه دارد، بستگی خواهد داشت. عامل اصلی اثرگذار بر حجم پسابی که نیاز به تصفیه دارد، آب مصرفی جهت شستشو در فرایند های تولیدی است که تماس مستقیم با قطعه در حال ساخت(منظور آبکاری است) دارد. تغییر خنک کننده های آبی به خنک کننده های هوایی، نصب چیلر، برج های خنک کننده-برای مصرف دوباره آب استفاده شده در حمام ها و خنک کننده ها باعث حذف گسترده مقدار زیادی از آلودگی های هیدرولیکی بدون تماس خواهد شد.

دیگر تلاش ها برای کاهش حجم پساب شامل انجام تست های مراقبتی برای پیدا کردن و تعمیر سریع نشتی های آب؛ استفاده از تعداد زیادی تانک های شستشوی خلاف جریان به منظور کاهش آب مصرفی برای شستشو، استفاده از اسپری های شستشو به منظور کاهش آب مصرفی در فرایند شستشو ؛ استفاده از سلول های رسانش جهت جلوگیری از رقیق شدن بیش از حد محلول شستشو در مخزن ها؛ نصب تنظیم کننده ای جریان به منظور کاهش آب مصرفی؛ استفاده مجدد از آب شستشوی استفاده شده و پساب تصفیه شده، در صورت عملی بودن، می شود.

با این حال نتایج منفی اثرگذار بر عملکرد سیستم تصفیه، از برنامه های کاهش آب بیش از حد سخت گیرانه ریشه می گیرند، کاهش میزان آب مصرفی برای شستشو همواره باعث افزایش غلظت آلاینده هایی می شود که باید تصفیه شوند. افزایش محصولات پاک کننده آلکالینی و شلات؟؟ کردن غلظت مواد شیمیایی معمولا مانع از تصفیه های مورد نیاز می شود، که باعث کاهش میزان انعقاد و لخته سازی می شود.

قوانین زیست محیطی

برای موسسات پوششکاری فلزات، معیار اصلی برای انتخاب فرایند و سیستم تصفیه، سخت گیری هایی در محدودیت تخلیه پساب است که اختصاصا متوجه غلظت آلاینده ها می باشند. به طور کلی سیستم های رسوب دهنده قراردادی مواد شیمیایی، که ممکن است دارای فیلتراسیون صیقل دهی هم باشند، برای مطابقت با قوانین ایالتی یا استاندارد های محلی قابل قبول، مناسب هستند.

برای موسساتی که استاندارد های محلی را پذیرفته اند و محدودیت غلظت فلزات بین0. 1تا 1. 0میلی گرم بر لیتر دارند، هزینه و میزان پیچیدگی سیستم های تصفیه شان قابل توجه خواهد بود. تصفیه هایی با عملکرد چند مرحله ای نسبتا ساده هستند، ولی با این حال موثر نیز خواهند بود. میکروفیلتراسیون پیشرفته، صیقل دهی با روش تبادل یون، اسمز معکوس و تبخیر کامل احتمالا برای رسیدن به استاندارد ها یا حتی حذف تخلیه پساب، کافی خواهند بود.

روش قراردادی تصفیه پساب

در حال حاضر اکثر موسسات پوششکاری فلزات از روش های قراردادی فیزیکی-شیمیایی تصفیه پساب ها پیروی می کنند یا تلاش دارند که به این مرحله برسند. اساس این فرایند شامل استفاده از یک سری مواد شیمیایی است که با آلاینده ها واکنش می دهند و رسوبات جانبی نامحلول می دهند، که به وسیله فیلتراسیون یا تصفیه به روش های جداسازی فیزیکی از محلول خارج می شوند.

سیستم های تصفیه قراردادی معمولا شامل کاهش کروم شش ظرفیتی، اکسایش سیانید ها و رسوب دهی درون یک مخزن خنثی سازی می شوند. به طور معمول به دنبال این مراحل عمل تصفیه انجام می شود. از آن جا که تصفیه روشی صد در صدی برای جداسازی جامدات نیست، صیقل دهی نیز از طریق استفاده از یکی از چندین دستگاه فیلتراسیون موجود لازم است. به طور فزاینده حذف مرحله تصفیه به طور کامل و حذف مرحله لخته سازی پلیمری آن، و استفاده از میکروفیلتراسیون مستقیم رایج شده است. لجن به دست آمده از مرحله جداسازی در یک مخزن لجن انبار شده/غلیظ می شود، سپس به وسیله یک فیلتر پرسی آب اضافی از آن خارج می شود.

کاهش کروم (احیای کروم)

در پوششکاری فلزات، کروم معمولا به صورت شش ظرفیتی (Cr⁶⁺)در آبکاری یا کروماتیک(پوششکاری با کروم)به کار می رود. به این دلیل که Cr⁶⁺در تمام pHها محلول است، تبدیل آن به نمونه سه ظرفیتی اش از طریق رسوب دهی انجام می شود، تا از حذف شدن آن اطمینان حاصل شود. به طور معمول واکنش جا به جایی کروم سه ظرفیتی به علت ملاحظات ایمنی و حذف مرحله کاهش پساب انجام می گیرد. در انتخاب جایگزین برای کروم باید دقت داشت که اگر شامل آمونیاک یا دیگر مواد شیمیایی باشند، می تواند باعث تشکیل کمپلکس های دیگر فلزات، درون پساب مورد تصفیه شود.

عمل کاهش کروم شش ظرفیتی توسط واکنش آن با گوگرد دی اکسید(SO₂)یا واکنش با سدیم بی سولفور (MBS)، که روشی رایج تر است، انجام می گیرد. سرعت واکنش به pHمحیط بستگی دارد و در pHحدود 2.5تا 3 واکنش عملا خود به خودی است. در pHبالای 4، واکنش تا حدی کند می شود که انجام آن در سیستم های دارای جریان مداوم غیر ممکن می شود.

استفاده از دستگاه های کنترل کننده pHو پتانسیل اکسایش-کاهش(ORP)[11]در سیستم های تصفیه رایج است. بدون دستگاه های اتوماتیک کنترل کننده pH، باید مراقب بود که واکنش به طور کامل انجام شود، به خصوص در رآکتورهای ناپیوسته که pHقبل از اضافه کردن MBSبه صورت دستی روی 2.5تنظیم می شود. چرا که اضافه کردن MBSباعث افزایش pHمی شود، تا حدی که زمان کاهش بسیار طولانی می شود. به دلیل این که فرایند های ناپیوسته به صورت بصری به واسطه تغییر رنگ کنترل می شوند، معمولا باعث مصرف بیش از حد MBSمی شود.

با وجود این که MBSو SO₂رایج ترین مواد شیمیایی کاهنده برای کاهش کروم شش ظرفیتی هستند ولی هر ماده کاهنده قوی دیگری نیز قابل استفاده است. انواع مختلف یون آهن (II)(یون فروس)، مثل سولفات فروس، کلرید فروس، هیدروسولفید فروس یا فروس الکتروشیمیایی که از الکترود های آهنی به دست می آید، می تواند مورد استفاده قرار گیرد.

مزیت اصلی استفاده از واکنش های کاهش آهنی این موضوع است که Fe²⁺در محیط خنثی (pH≈7)می تواند کروم شش ظرفیتی را کاهش دهد. برای کاربرد های با غلظت کم(فرایند های کرومات کاری متوسط)، افزایش آهن(II)می تواند مرحله کاهش کروم را به طور کلی حذف کند. یون آهن (II)به دست آمده در این فرایند، می تواند به عنوان یک منعقدکننده بسیار خوب در مرحله رسوب دهی استفاده شود.

تنها اشکال استفاده از کاهش به وسیله فروس به وجد آمدن لجن اضافی حاصل از آن است، به صورتی که هر بخش Cr⁶⁺نیاز به سه بخش Fe²⁺دارد تا کاهیده شود.

ملاحظات مربوط به فرایند کاهش کروم

1.       SO₂وMBSبخارهای اسیدی مضر تولید می کنند. از تولید و تنفس مقدار بیش از حد بخارها خودداری شود.

2.       کنترل pHبسیار مهم است. کاهش pHبه کمتر از 2 باعث افزایش بخارهای SO₂می شود ؛ افزایش pHبه بیشتر از 4 باعث کند شدن واکنش می شود، تا حدی که واکنش غیر قابل انجام خواهد شد.

3.       افزودن SO₂یا MBSکمتر از حد لازم باعث باقی ماندن کروم(VI)و انتقال آن به مراحل بعدی می شود ؛ افزودن مقدار اضافی از آن ها باعث افزایش انحلال پذیری فلزات در مرحله خنثی سازی و معکوس شدن بار ذرات شده و در نتیجه لخته سازی ضعیف می شود.

اکسیداسیون سیانید ها

جداسازی سیانید ها (CN)از پساب های کارخانجات پوششکاری فلزات، به طور معمول توسط اکسایش در فرایند کلرزنی آلکالین ها با استفاده از هیپوکلریت سدیم(NaOCl)یا گاز کلر(Cl₂)انجام می شود. به خاطر سمی بودن گاز Cl₂استفاده از NaOClبسیار شایع تر است.

فرایند کلرزنی آلکالینی یا شامل اکسایش مرحله اول CNمی شود، که در آن سیانید های ساده به سیانات(OCN)تبدیل می شوند، یا شامل افزودن یک واکنش دهنده مرحله دوم است، که سیانات را به کربن دی اکسید(CO₂ )و نیتروژن (N₂)تبدیل می کند.

اکسایش مرحله اول سیانید ها در pHحدود 10. 5یا بیشترصورت می گیرد. واکنش در pHهای پایین تر از 10 بسیار کند می شود، و در pHزیر 9 عملا انجام نمی شود. این فرایند فقط سیانیدهای ساده را اکسید می کند، مثلNaCN , KCN , Zn(CN)2,CdCN , CuCNو. . . . کمپلکس های سیانید، که معمولا در پوششکاری فلزات به صورت کمپلکس همراه با آهن یافت می شوند، در فرایند های کلرزنی آلکالین ها از بین نمی روند. در حقیقت کمپلکس های سیانید با هیچ فرایند اکسایش مرسومی به طور کامل از بین نمی روند، از جمله اوزون. با این وجود استفاده از فرایند های حرارتی با فشار/دمای بالا قادر به از بین بردن این کمپلکس ها هستند. همچنین اگر به مدت طولانی در معرض نور خورشید قرار گیرند، کمپلکس های سیانید به مقدار کم به سیانید های ساده تبدیل می شوند.

کمپلکس های سیانید هستند که معمولا باعث تخطی از قوانین می شوند، چرا که قوانین ایالتی و محلی مبنی بر حذف و کنترل کامل سیانید ها هستند.

کمپلکس های سیانید معمولا در نتیجه کنترل، نظارت و شستشوی ضعیف و بی دقت تشکیل می شوند. سرریز شدن یا چکه کردن CNاز حمام ها یا مخازن شستشو درون اسید ها و کرومات ها بسیار شایع است. استفاده از الکترود های فولادی در حمام های آبکاری، باعث ورود مقدار قابل توجهی از کمپلکس های سیانید به درون حمام ها، در اثر تجزیه مداوم خواهد شد. تکه های تمیز فولاد که پایین می افتند و در حمام های CNانباشته می شوند، منبع بزرگ دیگری از تولید کمپلکس های سیانیدی هستند.

درست است که نمی توان تولید این کمپلکس ها را به طور کامل حذف کرد، ولی با کاهش تولید آن ها از طریق مراقبت های دقیق و شستشو های پیشرفته تر، می توان غلظت آن ها را تا حدی کاهش داد که مشکل ساز نباشند.

کمپلکس های سیانید هم به صورت محلول و هم نامحلول تولید می شوند. انواع نامحلول آن ها از طریق جداسازی جرمی در مرحله تصفیه خارج می شوند. تبدیل کمپلکس های محلول به نامحلول، تا حدی از طریق افزودن MBSبه مخزن های خنثی سازی قابل انجام است. این فرایند در حضور یون مس تاثیر بیشتری خواهد داشت. گزارش شده است که افزودن پرمنگنات نیز میزان رسوبات کمپلکس های سیانید را بهبود بخشیده است.

اکسایش مرحله دوم CNدر pHحدود 8 تا 8.5صورت می گیرد. به همان میزان Cl₂که در فرایند اکسایش مرحله اول نیاز است (3.5پوند Cl₂=1 پوند CN)، برای تکمیل تبدیل OCNبه CO₂و N₂نیز نیاز است.

بیشتر قوانین مربوط به پساب، اکسایش سیانات و محدود کردن حضورشان در پساب را الزامی نمی دانند. در نتیجه بیشتر سیستم های تصفیه فقط از فرایند اکسایش مرحله اول استفاده ی کنند. یک اشکال شایع در مورد این سیستم ها، تمایل واکنش ها به آزاد کردن گاز در مخزن خنثی سازی همراه با مشکل شناور شدن صافی ها است. این شکل توسط یک تجزیه غیرقابل کنترل سیانات اتفاق می افتد، به خصوص هنگامی که در فرایند مقدار اضافی از Cl₂باقی بماند.

با این که زمان واکنش برای اکثر سیانید های ساده در حدود 10 الی 15 دقیقه بیشتر نیست، توصیه می شود که ابعاد مخازن واکنش را، در صورت مقرون به صرفه بودن/انچام پذیر بودن، در حدی در نظر بگیرند که ظرفیت یک ساعت واکنش فعال را داشته باشند. بعضی سیانید های ساده، از قبیل کادمیم و مس، فقط در صورتی شروع به تجزیه می کنند که سیانید های سدیم، پتاسیم و روی از بین رفته باشند، در نتیجه نیاز به زمان تماس بیشتری دارند. بنابراین هرچه زمان واکنش بیشتر باشد، گاز بیشتری تخلیه شده و باعث کاهش وقوع شناورشدن صافی می شود.

به علت اهمیت زیاد کنترل pHو مقدار Cl₂، توصیه می شود کنترل مننده های pHو ORPدر تمام مخازن واکنش استفاده شوند.

خلاصه ملاحظات لازم برای فرایند سیانید

1.       باید کنترل شود که pHاکسایش مرحله اول 10. 5یا بیشتر باشد. (هرچه pHبالاتر باشد، واکنش سریع تر پیش می رود)

2.       تولید سیانید های کمپلکس کنترل شود. چرا که فرایند های تصفیه آن ها را از بین نمی برند. در صورت احتمال نقض قوانین پساب، به مخازن خنثی سازی MBSاضافه شود.

3.       زمان واکنش ها یک ساعت یا بیشتر در نظر گرفته شود، تا از اتمام کامل واکنش اطمینان حاصل گردد و مشکل تخلیه گاز از بین رود.

4.       افزودن مواد شیمیایی کمتر از مقدار مورد نیاز به CNاجازه می دهد که از سیستم تصفیه عبور کند، و وجود بیش از اندازه نیاز مواد شیمیایی باعث افزایش تولید گاز و اکسایش دوباره کروم سه ظرفیتی می شود.

مراقبت های فرایند لخته سازی/خنثی سازی

پساب های حاصل از مراحل کاهش کروم و اکسایش سیانید ها با جریان های پسابی آلکالینی و اسیدی مخلوط شده و به یک مخزن خنثی سازی وارد می شوند. هدف اصلی از وجود این مخازن به وجود آوردن محیط و زمان مناسب برای واکنش دادن و تولید رسوب های نامحلول از آلاینده های محلول ودر آخر جداسازی فیزیکی رسوب ها است. فرایند اصلی رسوب دهی که در سیستم های تصفیه قراردادی پساب ها به کار می رود، رسوب دهی هیدروکسیدی است. فلزات سنگین، هدف اصلی فرایند خنثی سازی-لخته سازی، انحلال پذیری متفاوتی با توجه به pHمحیط دارند. در جریان های پساب معمول که حاوی تعدادی فلز هستند، کنترل pHمخازن خنثی سازی روی 9.2تا 9.5برای کاهش انحلال پذیری فلزات، به صورت هیدروکسید، تا حدی که غلظت آن ها با قوانین مطابقت داشته باشد، مناسب است.

در اکثر موارد، نیاز است که مواد منعقد کننده شیمیایی به پساب اضافه شود تا به حداقل انحلال پذیری و حداکثر میزان جداسازی از طریق لخته سازی دست پیدا کنیم. یک منعقدکننده مناسب آنیون های فعال سطحی، خیس کننده ها و مواردی مانند فسفات ها را که با فرایند انعقاد پلیمری تداخل دارند به صورت لخته در می آورد ؛ و همچنین چگالی را بالا برده تا جداسازی جامدات بهتر صورت گیرد.

زمانی که برای به دست آوردن نتیجه رضایت بخش نیاز به استفاده از منعقدکننده ها داریم، توصیه می شود از مخازن واکنش های خنثی سازی دو مرحله ای استفاده شود، چرا که منعقدکننده ها زمانی که در محیطی با pHحدود 5. 5 الی 6.5قرار می گیرند، بهترین عملکرد را در واکنش با پساب ها دارند.

منعقدکننده های شیمیای رایج شامل کلسیم کلرید، نمک های آهن (II)، نمک های آهن (III)و آلوم می شوند.

برای بهبود فرایند لخته سازی، منعقدکننده های اختصاصی موجود است. این مواد معمولا یکی از نمک های نام برده را شامل می شوند، که گاهی برای بهبود عملکردشان، با پلیمرها، معمولا به صورت کاتیون، همراه شده اند. با اینکه این محصولات اختصاصی گران قیمت هستند، بین 400 تا 1000 دلار در هر بسته، ولی استفاده از آن ها در بیشتر مواقع، برای رسیدن به به حدی که با قوانین سازگاری ایجاد شود، ضروری است.

خنثی سازی به طور کلی توسط سود(NaOH)و گاهی پتاسیم هیدروکسید(KOH)انجام می شود. کلسیم هیدروکسید و منیزیم هیدروکسید نیز به صورت گسترده استفاده می شوند. با این که طرز استفاده نوع جامد این مواد خنثی کننده شیمیایی دارای بعضی مشکلات خاص است، ولی با پایین نگه داشتن pHدر مخازن خنثی سازی (8 – 8.5)، می توان به انحلال پذیری های کم فلزات دست پیدا کرد.

استفاده از مواد شیمیایی کمپلکس کننده قوی، در فرایند های تولیدی، معمولا سبب جلوگیری از انجام فرایند رسوب دهی آلاینده ها می شود. کمپلکس کننده ها /شلات کننده های رایج شامل اتیلن دیامین تترا استیک اسید(EDTA)، نیتریلوتری استیک اسید(NTA)، کوادرول، گلوکونات ها، گلوتامات ها و آمونیاک می شود.

مواد کمپلکس کننده، در حمام های بدون الکترولیز ؛ پاک کننده های حمام های آبکاری ؛ پاک کننده های آلکالینی ؛ جدا کننده ها و مواد بسیار زیاد دیگری کاربرد دارند. حذف استفاده از آن ها، در جایی که امکان پذیر باشد، ساده ترین روش کاهش اثرات نامطلوب آن ها در تصفیه پساب ها می باشد. زمانی که استفاده از آن ها برای پیش روی فرایند ضروری است، وسایل و روش هایی خاص باید مورد استفاده قرار گیرند، که با توجه به نوع و قدرت کمپلکس کننده ها و همینطور فلزات کمپلکس شده، انتخاب می شوند.

برای مواردی که حمام های الکترولیزی با حجم بالا داریم، معمولا پیش-تصفیه های خارج از روندکلی، نیاز است. در موارد دیگر، استفاده از رسوب دهنده های شیمیایی اختصاصی، درون جریان پساب های دارای کمپلکس ها یا مخازن خنثی سازی، مناسب و اثرگذار است. رسوب دهنده های شیمیایی اختصاصی شامل دی تیو کربامات ها، دی تیو کربونات ها، نشاسته ها و زانتات های سلولزی، آمین های چند کواترنری و تخریب اوزون/کاهش هیدروسولفیت می شود.

به دلیل این که کمپلکس ها علت اصلی عدم تطابق سیستم های قراردادی با قوانین هستند، زمان و مراقبت های زیادی برای حل مشکلات ناشی از آن ها نیاز است.

در بعضی موارد که پساب ها حاوی کمپلکس های ساده هستند، تبدیل رسوب هیدروکسید به رسوب سولفید یا کربنات در فرایند خنثی سازی، باعث کاهش انحلال پذیری فلزات خواهد شد. اکثر سولفیدها و کربنات های فلزی انحلال پذیری کمتری نسبت به هیدروکسیدشان دارند.

زمان لازم برای فرایند لخته سازی-انعقاد-رسوب دهی، بسته به نوع و میزان پیچیدگی پساب ها متفاوت است. حداقل زمان نگه داری 30 دقیقه پیشنهاد می شود، 15 دقیقه برای واکنش دهنده های مرحله اول. چرا که هرچه زمان اختلاط بیشتر باشد، تمایل فلزات به کاهش بیشتر می شود. بهتر است زمان واکنش تا حد امکان طولانی تر باشد.

مشکلات رایج مخازن خنثی سازی/واکنش، که مانع جداشدن جامدات از صافی می شوند، شامل کمپلکس های محلول، که به سبب شلات کننده ها به وجود آمده اند ؛ معکوس شدن بار، که به دلیل وجود مقادیر اضافی آنیون های فعال سطحی، فسفات ها و MBSبه وجود می آید ؛ مشکلات ناشی از باقی ماندن فلزات روی سطح مایع یا معلق شدنشان درون مایع، که توسط وجود مقادیر اضافی مواد نفتی، روغن یا تولید شیمیایی بیش از حد گاز، که توسط پراکسید ها، استات ها و کربنات ها ایجاد می شود، یا تولید فیزیکی گاز که به علت نشتی مکنده ها در لوله های انتقال یا به علت عمل اختلاط به وجود می آید ؛ مقدار اضافی ضایعات محلول ها، به خصوص پاک کننده های آلکینی ؛ و مقدار بالای جامدات حل شده[12](TDS)، بالای 7000 ppm، که به علت روش های تصفیه آب سخت گیرانه یا درصد بالای استفاده مجدد از آب تصفیه شده به وجود می آید، می شود.

فرایند های لخته سازی/تصفیه - منعقد کردن

رسوب های تشکیل شده از عملکرد کامل و صحیح مرحله لخته سازی- خنثی سازی معمولا در سیستم های تصفیه پساب به وسیله تصفیه یا ته نشینی از محلول جدا می شوند. این فرایند شامل خارج کردن جامدات از طریق ته نشین کردن آن ها می شود. روی سطح مایع ماندن مواد به سبب وجود مواد نفت یا تعلیق آن ها به دلیل پراکندگی حباب های گاز در محیط، باعث ممانعت از ته نشین شدن صحیح آلاینده ها می شود. به طور کلی مشکلات تعلیق مواد در تجهیزات پساب کارگاه های پوششکاری فلزات قابل کنترل است. برای موسسات خاص، که از روش های تصفیه الکترولیتی/الکتروشیمیایی یا تولید اوزون/پخش هوا بهره می برند، استفاده از واحد "تعلیق هوای محلول"[13](DAF)برای جدا کردن جامدات روشی مناسب است.

جداسازی جامدات در تصفیه کننده ها یا واحدهای DAFبه وسیله لخته سازی پلیمری (پلی الکترولیت) بهبود یافته است. به دلیل این که میانگین بار هیدروکسید فلزات مثبت است، یک پلیمر با بار منفی(آنیونی) در فرایند لخته سازی استفاده می شود. ضروری است که بار الکتریکی پساب در تمام مدت مثبت بماند. ممکن است منعقدکننده ها و/یا پلیمر های کاتیونی در بعضی انواع پساب ها که معکوس شدن بار در آن ها شایع است، مانند فرایند های فسفات دار کردن، نیاز باشند. زمان حداقلی 1 دقیقه برای لخته سازی در مخازن لخته ها توصیه می شود. پیشنهاد می شود از همزن های با سرعت بالا برای کنترل اندازه لخته ها استفاده شود.

به طور کلی ابعاد تجهیزات تصفیه کننده بر حسب نوع و شکل آن ها متفاوت است. مخازن ته نشینی ساده باز/خالی که معمولا در تجهیزات با جریان کم استفاده می شوند، باید ابعادی با ماکسیمم توانایی سرعت سطحی 500 gal/day/ft²داشته باشند.

تصفیه کننده های رایج از نوع ورقه ای[14] یا سطح های شیب دار هستند. ابعاد این واحد ها با توجه به سرعت حجمی جریان بر فوت مربع مساحت سطح شیب دار مورد استفاده، یا کسینوس زاویه سطح با افق انتخاب می شود ؛ که این زاویه معمولا 60˚است. سرعت بارگذاری توصیه شده 0.2-0.4 gal/min/ft²از مساحت سطح مورد استفاده است، و غلظت کلی جامدات معلق[15](TSS)در حدود 500 ppmیا کمتر باشد.

واحد های ته نشینی، در ابعاد اختصاصی متناسب با جریان هیدرولیک ساخته می شوند، مانند 300 gal/minیا 750 gal/minو... . در موارد TSSبالا (500 ppmیا بیشتر)، توصیه نمی شود که ابعاد این واحد ها را فقط با توجه به مقدار جریان انتخاب کنیم. در این مخازن که مقدار جامدات زیادی دارند، ابعاد تصفیه کننده ها باید بر اساس 1 پوند TSSبر ساعت برای هر 20 ft²از سطح ته نشینی تصفیه کننده ها انتخاب شود.

سازندگان این تجهیزات اطلاعاتی در خصوص طراحی و عملکرد واحد های اختصاصی شان در اختیار موسسات قرار می دهند. به صورت یک قانون کلی، بسیار ضروری است که لجن داخل مخازن را تخلیه کرد، چرا که پس از مدتی روی هم انباشته شده و از عملکرد صحیح دستگاه جلوگیری می کند. این اتفاق باعث انسداد و افزایش سرعت جریان ها به سمت بیرون در مکان های سرباز شده و سبب می شود TSSهمراه با جریان شدید به بیرون راه پیدا کند. شستشوی ماهانه برای جلوگیری از افزایش غلظت جامدات توصیه می شود.

صیقل دهی پساب

بعضی اوقات، آب تمیزی که از تصفیه کننده ها سرریز می شود نیاز به حذف کردن جامدات معلق یا صیقل دهی دارد تا با قوانین تخلیه سخت گیرانه منطبق شود. این عمل ممکن است برای استفاده مجدد از آب یا فقط به دلیل اطمینان بیشتر، در صورت نقص سیستم صورت می گیرد. فیلتر های شنی و دستگاه هایی با یک یا چند لایه از واسطه های دانه دار، با نوع و ابعاد متفاوت استفاده می شوند. ریگ، شن، زغال سنگ آنتراسیت، گارنت و کربن فعال شده از واسطه های رایج هستند.

ابعاد و تعداد فیلتر ها بستگی به حجم پساب و مساحت سطح واسطه فیلتر دارد. فیلترهای شنی گرانشی به میزان           0.25-0.5 gpm/ft²بارگذاری می شوند، در حالی که فیلتر های شنی فشاری در بازه 5. 0-10. 0 gpm/ft²کار می کنند، که مقدار دقیق آن بستگی به فلزات معلق درون پساب دارد.

اکثر فیلترهای شنی نیاز دارند که به صورت دوره ای تمیز شوند، تا جامداتی که روی هم انباشته شده اند، خارج شوند. آب تمیز، آب استفاده شده در فرایند ها یا محلول های اسیدی رقیق برای این کار مناسب هستند. آب مورد استفاده در این عمل معمولا به مخازن نگهداری یا مخازن تعادلی و سپس به چرخه تصفیه بازگردانده می شود. فیلترهای شنی فشاری نسبت به فیلترهای شنی گرانشی بزرگ به آب کمتری برای شستشو نیاز دارند.

باید مراقب بود پمپ های ورودی و خروجی مایعات به فیلترها، بنا به ظرفیت طراحی شده عمل کنند تا از بارگذاری کامل و تمیز شدن مناسب واسطه ها اطمینان حاصل شود. واسطه های فیلترهای شنی به ندرت عوض می شوند، به جز زمانی که یک نقص عمده سیستمی رخ دهد که باعث شود دریچه توزیع آب توسط جامدات مسدود شود.

غلیظ کردن (تغلیظ) و بی آب کردن لجن ها

لجن ها (جامدات ته نشین شده)، که از طریق تصفیه پساب های پوششکاری فلزات به وجود می آیند، معمولا 1.0تا 2.0درصدشان جامدات هستند. دور ریختن چنین لجن های پر آبی بسیار گران قیمت تمام می شود. اکثر ژنراتورهای پساب، لجن ها را غلیظ کرده و سپس بی آب می کنند، که منجر به کاهش حجم ضایعات خواهد شد.

یک دستگاه تغلیظ لجن، که ضروری نیست لزوما همیشه قبل از بی آب کردن مورد استفاده قرار گیرد، کاربردهای با ارزش زیادی دارد. اولا، حجم لازم برای نگه داری لجن ها را در زمانی که تجهیزات بی آب کردن کار نمی کنند، فراهم می کند. ثانیا، موجب می شود که فقط لایه ای نازک از لجن درون درون تصفیه کننده ها باقی بماند. می توان لجن ها را به صورت متناوب به وسیله یک تایمر روی پمپ لجن از تصفیه کننده خارج کرد. این عمل باعث کاهش احتمال انباشته شدن لجن ها تا بالای دیواره های تصفیه کننده می شود. در آخر ممکن است مقدار جامدات لجن انبار شده در دستگاه تغلیظ به 3-4%برسد.

افزایش درصد حجمی جامدات درون لجن باعث دو اتفاق می شود : سبب کاهش زمان لازم جهت چرخه دستگاه بی آب کردن می گردد (فیلتر پرسی، سانتریفوژ، پرس کمربندی) و مشخصا، صرف نظر از نوع تجهیزات بی آب کردن، هرچه لجن ورودی غلیظ تر باشد، لجن نهایی خشک تر خواهد بود. هدف اصلی، کاهش حجم ضایعات از طریق خارج کردن آب تا حد امکان است.

از فیلتر پرسی در اکثر مواقع برای بی آب کردن لجن حاصل از آبکاری فلزات استفاده می شود، چرا که به طور کلی برای کار کردن با حجم های کم لجن ساخته شده است، طرز استفاده از آن آسان است، و محصولی خشک می دهد که که به راحتی قابل دور ریختن است. لجن از دستگاه تغلیظ یا به طور مستقیم  از کف تصفیه کننده به وسیله یک پمپ دیافراگم هوایی، به فیلتر پرسی انتقال داده می شود. واسطه پلی پروپیلنی فیلترها، جامدات را نگه داشته و اجازه می دهد قسمت مایع از واسطه عبور کرده و تخلیه شود. بعد از گذشت زمان مشخصی (2 تا 4 ساعت)، فضای داخلی پرس کاملا پر شده است و یک کیک فیلتری 25-35%جامد شکل گرفته است. فشار هیدرولیک که صفحه های پرس را نگه داشته بود، حالا آزاد شده و کیک بدون آب خارج می شود.

فیلتر پرسی، به جز در ابتدا و انتهای یک چرخه پرس، نیاز به نظارت بسیار کمی دارد. پرس هایی که نمی توانند به صورت اتوماتیک صفحه هایشان را حرکت دهند، نیاز به دو نفر جهت جدا کردن صفحات و خارج کردن محصول دارند.

بیشترین هزینه مصرفی برای فیلترهای پرسی مربوط به تعویض پارچه های داخل پرس می شود. عمر پارچه ها مستقیما به تعداد پرس های انجام شده در طول سال بستگی دارد. هیدروکسیدهای فلزی تولید شده از تصفیه پساب های پوششکاری فلزات، معمولا pHمتعادلی داشته و ساینده نیستند. عمر میانگین 1 تا 2 سال برای این پارچه ها رایج است. تعویض آن ها کاری عملی و بسیار سخت است، به خصوص نوع کالکی آن که بین صفحات فلزی برای جلوگیری از روغن دهی به کار می رود، اما در تمام موارد، حتی در پرس های بزرگ (10 ft³)پارچه در عرض 3 الی 4 ساعت تعویض می شود. چون صفحه ها و پارچه ها دارای ساختار پلی پروپیلنی هستند، می توان با غوطه ور کردنشان در اسید، بدون آسیب رساندن به آنها، تمیزشان کرد.

اجرا و عملکرد سیستم

حتی یک سیستم با بهترین طراحی ممکن نیز، می تواند نتایجی نامطلوب به دست دهد، مگر آن که اپراتور و مدیریت آن تدابیر لازم را به کار گیرند. این تدابیر شامل زمان، استعداد و تمرین و ممارست است. برای اجرای هر نوع سیستم زمان کافی و حفاظت های پیشگیرانه دوره ای نیاز است. کارفرما ها باید با استعداد و با انگیزه باشند، تا مشکلات احتمالی را پیش بینی کرده و مراحل پیشگیرانه ای را در نظر گیرند، تا از تطابق سیستم با قوانین اطمینان لازم کسب کنند. تمرین و ممارست برای کارفرمایان ضروری است، تا از تاثیر تغییرات فرایندهای تولیدی، تغییر مواد شیمیایی مورد استفاده یا تغییر قوانین و محدودیت ها، بر روی سیستم آگاه باشند.

اپراتور باید یادداشت هایی روزانه از حجم پساب تصفیه شده، مواد شیمیایی مصرف شده، لجن تولید شده و نتایج حاصل نگهداری کند. اپراتور یا مدیر بخش باید این نتایج را بررسی کرده و روند حاضر را ارزشیابی کند، تا هزینه ها کنترل شده و نتایج بهبود یابند. برای مثال، افزایش تولید لجن بدون افزایش میزان تولید اصلی، می تواند نشان دهنده افزایش نشتی ها، ناتوانی تجهیزات بازیافت، یا تغییرات در فرایند های شیمیایی تصفیه باشد.

مسئولان نیاز به اطلاعات تحلیلی دقیق و به موقع دارند تا بتوانند تطابق با قوانین و محدودیت های پساب را تایید کنند. اپراتورها به اطلاعات تحلیلی روزانه احتیاج دارند، تا عملکرد سیستم را کنترل و تنظیمات لازم را بر سیستم اعمال کنند. این اعمال اغلب با به کارگیری لوازم ارزان قیمت تحلیلی، از جمله کاغذ pHبرای یک سنجشگر دستی pHو کاغذ آغشته به پتاسیم یدید، برای کنترل فرایند اکسایش سیانید به راحتی انجام می گیرند. سنجش های سریع و آسان برای CNو فلزات به کار رفته در فرایند، مهم هستند.تعداد قابل توجهی تولیدکننده کیت های این چنین تست هایی قابل دسترسی هستند. داشتن مهارت استفاده از یک اسپکتروفوتومتر یا واحد جذب اتمی[16] برای کنترل غیرآزمایشگاهی کیفیت پساب همیشه ضروری نیست. با این حال لازم است امکان دسترسی به این سرویس و سرویس های تحلیلی کامل دیگر از طریق یک آزمایشگاه بیرون از کارگاه، وجود داشته باشد. تمام آژانس های نظارتی برای قبول اطلاعات ثبت شده، نیاز به روش های سنجش تایید شده و روندهایی با گزارش های معتبر دارند.

ضروری است که مسئول نظارتی خود را بشناسید و با او در مورد عملکرد سیستم، چه بد باشد چه خوب، ارتباط داشته باشید. اکثر آژانس های مسئول نیاز به ثبت گزارش هایی مبنی بر نقص سیستم و انسداد های شبکه دارند. با اینکه کارگاه های پوششکاری فلزات اغلب علاقه به اطلاع دادن اشکالات سیستم ندارند، همیشه بهتر این است که خود کارگاه مشکلات را گزارش کند، تا این که مسئول نظارت آنها را پیدا کند. این گزارش ها باعث کاهش جرایم در صورت پیگیری نقض قوانین به مراجع قانونی، می گردد.

تصورات غلط کارگاه های پوششکاری فلزات از تصفیه پساب

·         آژانس های پایه گذار قوانین، استانداردها را در حدی وضع می کنند که برای حفاظت از محیط زیست و شبکه پساب عمومی نیاز است.

·         مشاوران و توزیع کنندگان تجهیزات همیشه راه حل مشکل شما را می دانند.

·         استفاده از روش تبادل یونی برای تکمیل تصفیه راهی عملی در جهت حذف هرگونه تخلیه پساب خواهد بود.

·         میکروفیلتراسیون یک روش قطعی برای ایجاد تطابق با قوانین است، چرا که همه چیز را فیلتر می کند.

·         به دلیل این که میزان کل سیانید شما از استاندارد فراتر است، سیستم اکسایش سیانید شما درست کار نمی کند.

·         وقتی مواد در تصفیه کننده معلق می شوند، دلیل اصلی محتمل مواد نفتی و روغن است.

·         فیلتر صیقل دهی تمام مشکلات را حل می کند.

·         تخطی میزان فلزات موجود از استانداردها، همیشه به دلیل اشکال در تصفیه کننده یا فیلتر صیقل دهی است.

·         تمام آزمایشگاه ها دقت خوبی دارند.

·         کافی است الکترودهای کنترل pHو ORPهفته ای یک بار تمیز شوند.

·         اگر به میزان لازم لخته تولید نمی شود، مشکل از پلیمر است با به اندازه کافی پلیمر اضافه نگرده اید.

·         در اکثر موارد خشک کننده های لجن باعث صرفه جویی در هزینه ها می شود.

·         تصفیه کننده ها و پارچه های فیلترهای پرسی احتیاجی به تمیز شدن دوره ای ندارند.

·         pHنشان داده شده روی دستگاه کنترل کننده همیشه درست است.