شنبه تا پنجشنبه : 17 - 8
تهران - شهرک صنعتی باباسلمان
شهریار، شهرک صنعتی باباسلمان، خیابان صنعت

خدمات آبکاری برنز طلایی

در این شرکت پوشش آلیاژی آبکاری برنز طلایی ارایه میگردد

برای کسب اطلاعات بیشتر با واحد فروش جلاپردازان تماس بگیرید

 

ویژگیهای برنز و کاربرهای آن

 

ویژگیهای برنز و کاربرهای آن

 برنز آلیاژی از مس است که ترکیب آن می تواند به طور گسترده ای متفاوت باشد. عموما در مواردی که به فلزی سخت تر از مس نیاز باشد، استحکام و مقاومت در برابر خوردگی مطرح باشد و همچنین برای اهداف زینتی از برنز استفاده می شود. تغییرات در برنز (هم در نسبت عناصر و هم ترکیب آنها) می تواند به طور قابل توجهی بر خواص خوردگی آن تاثیر بگذارد. برنز "واقعی" ترکیبی از حدود 90٪ مس (Cu) و 10٪ قلع (Sn) است، با این حال سه نوع یا سه دسته اصلی "برنز" در مجسمه سازی و ساخت و ساز وجود دارد.

آنها عبارتند از:

1. برنز مجسمه سازی- تقریبا 97٪ مس (Cu)، 2٪ قلع (Sn) و 1٪ روی (Zn)؛ این نزدیکترین ترکیب به برنز "واقعی" است.

2. برنز معماری - در واقع "برنج حاوی سرب" است، معمولا از حدود 57٪ مس (Cu)، 40٪ روی (Zn) و 3٪ سرب (Pb) تشکیل شده است.

3. برنز تجاری - متشکل از حدود 90٪ مس (Cu) و 10٪ روی (Zn).

به طور سنتی، آلیاژ مس و روی " برنج" است؛ آلیاژ مس حاوی قلع (کمتر از 11٪) برنز است. با این حال ترکیب برنز به طور قابل توجهی متفاوت است، و برنز امروزی به طور معمول آلیاژهای مس است که ممکن است حاوی سیلیکون (Si)، منگنز (Mn)، آلومینیوم (َAl)، روی (Zn) و دیگر عناصر با و یا بدون قلع (Sn) باشند.

برنز در حالت "خام" یک فلز رنگی "صورتی" است (به رنگ ماهی سالمون)، اما به ندرت در حالت خالص آن دیده می شود. برنز معمولا کمی پتینه شدن یا خوردگی را نشان می دهد که باعث می شود رنگ آن معمولا از سبز فسفری تا قهوه ای تیره باشد. برنز در معرض آسیب تحت تغییر مداوم و پیشرفت در چند مرحله "اکسیداسیون و خوردگی" قابل پیش بینی قرار دارد. این مراحل خوردگی برنز در طول زمان و زمان شروع آن با توجه به عوامل متعددی متغیر است که از جمله میتوان به موارد زیر اشاره کرد:

1- ترکیب برنز

2- پتینه کردن یا سایر روشهای حفاظتی که در ریخته گری بکار گرفته می شود.

3- آب وهوا

4- محل و قرار گرفتن در معرض باران، خورشید و دیگر شرایط آب و هوایی

5- آلودگیهای جوی

6- تمیز کردن و نگهداری برنامه ریزی شده

7- همجواری با موادی مانند باقی مانده مواد هسته

کاربردهای متداول

برنز مجسمه سازی معمولا در مجسمه سازی و برای نصب در فضای باز استفاده می شود. اشکال آن تقریبا بدون محدودیت هستند، زیرا ممکن است در هر شکلی که بتوان قالب طراحی کرد ریخته گری شود. معمولترین انواع اشکال آن پیکره انسان، مناظر، صحنه های نبرد، حیوانات، سلاح ها، عناصر تزئینی مانند ستارگان، گل و بوته و پلاک ها  و غیره است.

برنز معماری به طور معمول برای موارد زیر استفاده می شود:

1. قاب درب و پنجره

2. قسمتهای سخت درب و پنجره

3. صندوق های پستی و ناودانها

4. ریلها و

5. قسمتهای سخت مبلمان.

به عنوان یک قاعده کلی، کاربردهای معماری برخلاف پتینه شدن مجسمه های فضای باز به دنبال حفظ طبیعت، جلای "صورتی" برنز خام است. این امر به وسیله شستشوی مکرر و روغنکاری عناصر تزئینی و ساختاری برنز / برنج و یا حفاظت آنها از طریق استفاده از لاک های روشن کننده که باید به صورت دوره ای تمدید شود، به دست می آید.

مشکلات و بدتر شدن

برنز دارای مقاومت خوبی در برابر:

1. آب و هوای صنعتی، روستایی و دریایی

2. اسیدهای ضعیف اگر بخوبی با پوشش های محافظ مناسب پوشانده شده باشند، دارد.

برنز مقاومت ضعیفی در برابر موارد زیر دارد:

1. آمونیاک

2. ترکیبات آهن و آمونیاک

3. سیانیدها

4. آلودگی شهری

5. بارانهای اسیدی

6. فضولات پرندگان

مشکلات مربوط به برنز ممکن است به دو دسته گسترده تقسیم بندی شوند: 1) مشکلات طبیعی یا ذاتی که مبتنی بر خصوصیات ماده و شرایط قرار گرفتن در معرض آسیب های احتمالی  2) مشکلات ناشی از خربکاری انسان.

هرچند که بعضا همپوشانیهایی بین دو دسته وجود دارد، مشکلات حاد ذاتی مواد معمولا به طور تدریجی در مدت زمان طولانی و با سرعتهای قابل پیش بینی رخ می دهد و نیاز به نگهداری روزمره یا فرایندهای پیشگیرانه مناسب برای کنترل دارند. برعکس، بسیاری از مشکلات ناشی از رفتارهای انسانی (به ویژه خرابکاری)، تصادفی هستند؛ که می تواند نتایج فاجعه بار ایجاد کند؛ و جلوگیری از آن دشوار است و برای مقابله با اقدامات اضطراری نیاز است. با این حال، برخی از مشکلات ناشی از رفتارهای انسانی قابل پیش بینی هستند و به طور مرتب رخ می دهند.

مشکلات طبیعی یا ذاتی

برنز، مثل چدن، یک محصول تولید شده است (بصورت طبیعی وجو ندارد). مس از سنگ های طبیعی استخراج شده و با قلع آلیاژ می شود تا فلزی ایجاد کند که در طبیعت وجود ندارد. بسیاری از مشکلات ذاتی مربوط به فرآیند فیزیکی طبیعی برنز «بازگشت به طبیعت»  یعنی به حالت پایدارترین اجزای آن است.

علاوه بر این، بیشتر برنزی که در فضای باز استفاده می شود با استفاده از پاتیناژ ریخته گری ساخته شده است. پتینه سطح می تواند یکی از هزاران ترکیبی باشد که توسط ریخته گری ایجاد می شود. هر یک از این ساختارها ممکن است با محیط زیست واکنش نشان دهند و باعث ایجاد نوع و میزان خوردگی مختلف شوند.

صرفنظر از اینکه چه پوششی روی سطح باشد، فرآیند تخریب برنز که در زیر توضیح داده شده است آغاز خواهد شد، جایی که سطح آن از طریق اکسیداسیون و سولفوریزاسیون تغییر می یابد. سطوح پتینه شده و محافظت شده نسبت به فلز بدون لایه هنگامی که در معرض آسیب قرار می گیرند مقاومت بیشتری خواهند کرد. بنابراین، چنین قطعه ای ظاهر اصلی خود را حفظ خواهد کرد و تغییرات آهسته تر را نشان می دهد.

خوردگی

خوردگی یک یا چند نوع از علل اصلی خراب شدن فلزات، از جمله برنز مجسمه سازی و معماری است. درجه خوردگی که رخ می دهد و محصولات جانبی خوردگی که ایجاد می شوند، تحت تاثیر عوامل متعددی از قبیل ترکیبات یا فرمولاسیون برنز ، شرایط محیطی و مواد مجاور قرار می گیرد.

در حالی که ترکیب برنز بر میزان خوردگی تاثیر می گذارد، به طور کلی مشخص شده است که ترکیب آلیاژ یکی از کم اهمیت ترین عوامل در حادتر شدن تخریب برنز است. وجود مواد شیمیایی در جو، مانند کلر، گوگرد و اکسید نیتروژن، در حضور رطوبت، مهمترین علت تخریب برنز است.

دلایل و نشانه های مختلفی از خوردگی وجود دارد، از جمله:

1.      اکسیداسیون یا خوردگی یکنواخت: خوردگی بطور یکنواخت به سطح فلز حمله می کند.

2.      حفره دار شدن: حمله به سطح فلز بصورت موضعی است.

3.      حمله انتخابی: هنگامی که یک فلز ساختار همگنی را در سرتاسر ساختار خود ندارد، ممکن است مناطق خاصی به سایر مناطق حمله کنند.

4.      سایش: هنگامی که لایه اکسیدی مقاوم در برابر خوردگی برداشته شود و فلز فاقد پوشش شود تحت سایش قرار می گیرد.

5.      خوردگی سل اکسیژن (یا خوردگی جوی): شایعترین شکل خوردگی است؛ رطوبت حاوی گازهای محیطی (دی اکسید کربن، اکسیژن، ترکیبات گوگرد، دوده، خاکستر و غیره) است که باعث خوردگی شیمیایی روی فلز می شود.

6.      خوردگی گالوانیکی: افزایش خوردگی فلز به علت تماس با فلز دیگر، و یا در برخی موارد، همان فلز است.

a.       خوردگی گالوانیك باعث تخریب شدید فلز مورد حمله می شود و به این ترتیب محصولات خوردگی مانند لكه و خط و خطوط در مجاورت سطوح خورده شده برجای میگذارد

b.      این یک واکنش الکترولیتی است. برای این که رخ دهد، باید یک آند (منطقه با بار منفی)، یک کاتد (ناحیه با بار مثبت) و یک الکترولیت (محیط هدایت کننده) باشد. الکترولیت می تواند آب باران، اسید، قلیا یا نمک باشد. شکل گیری یک آند و یک کاتد ممکن است به علت وجود ناخالصی ها، تفاوت در سخت کاری و یا اختلاف های محلی غلظت اکسیژن در سطح رخ دهد.

7.      خوردگی ترکهای تحت تنش: حمله به مناطق فلزی که در طول کارهای فلزی تحت تنش قرار گرفته اند.

8.      رطوبت، دما و تراکم: بر روی سرعت خوردگی تاثیر می گذارد. در محیط دریایی، آئروسل ها می توانند کلریدها و سایر نمک ها را که باعث افزایش میزان خوردگی اتمسفر می شوند را روی سطح رسوب دهند.

روند خوردگی برنز از طریق پنج مرحله قابل پیش بینی می باشد. نتایج خاص هر مرحله می تواند به علت ترکیب عناصر اتمسفر، ترکیب برنز، پاتیناژ و سایر روش های حفاظتی نظیر چسبندگی، روغنکاری و لعاب باشد. پنج مرحله عبارتند از:

1.      القا زمانی است که اکسیداسیون طبیعی اتفاق می افتد، به طور معمول فیلم اکسید مس قهوه ای تیره که می تواند مانع محافظتی در برابر آلودگی های بیشتر باشد روی سطح تشکیل می شود. ترکیب فیلم واقعی بستگی به نوع و غلظت آلاینده ها در جو، بر حسب مدت زمان قرار گرفتن در معرض الاینده، و درجه و مدت زمان رطوبت روی سطح دارد. غلظت بالای سولفید ها در اتمسفر می تواند به طور چشمگیری نتیجه مرحله 1 را تغییر دهد، یعنی ایجاد لایه محافظتی کمتر و حتی فیلم هایی که به طور بالقوه به سطح آسیب می رسانند. میزان اکسیداسیون همچنین می تواند بر دوام طولانی مدت پوشش سطح تاثیر بگذارد؛ به نظر می رسد اکسیدهای تشکیل شده در طول دوره های زمانی طولانی در برابر زنگ زدگی بسیار مقاوم هستند.

2.      تبدیل سطح بالای فلز به سولفات مس معمولا روی سطوحی که در معرض آسیبهای سخت هستند مانند سطوح افقی شروع می شود. کمبود اکسیژن و رسوب ذرات و رطوبت باعث ایجاد شرایط کاتالیزوری می شود که واکنش الکترولیتی رخ می دهد. (این اصل همانند یک باتری است، جایی که یون های با بار مثبت به قطب منفی منتقل می شوند.) نشانه ظاهری این مرحله تشکیل لکه های کوچک سبز روشن در مناطقی است که بیشتر درمعرض آسیب هستند.

3.      رگه دار شدن و تشکیل خراش در سرعت های پایین تر از دو مرحله قبلی اتفاق می افتد اما عواقب آن قابل توجه است. سولفات های مس و سولفید ها ممکن است در مراحل اولیه تشکیل شده باشند، اما میزان حلالیت این ترکیبات به طور گسترده ای متفاوت است. این فرایند در مرحله 3 اتفاق می افتد که تغییر رنگ ناگهانی ممکن است به علت اختلاف فرسایش مواد جانبی خوردگی رخ دهد. این فرسایش می تواند تا زمانی مناطق ناهموار سیاه و سفید یا جزایر مانند در سطح وجود داشته باشد ادامه پیدا کند.

4.      پیتینگ می تواند در اطراف تشکیل حفرات سیاه گسترش یابد؛ همچنین می تواند در زیر سطحی که بنظر می رسد پایدار است گسترش یابد. پیتینگ به طور کلی توسط ذرات میکروسکوپی کلراید که از هوا ایجاد شده و شتاب می گیرند روی سطح رسوب میکنند و اگر کلرید ها در زیر پوسته یا پوشش حفاظتی نفوذ کنند، خوردگی می تواند بدون اینکه قابل مشاهده باشد از زیر سطح ادامه پیدا کند.

5.      تبدیل کامل سطوح در معرض آسیب به سولفات مس سبز-آبی روشن مرحله نهایی خوردگی است. نتیجه آن برنز سبز جامد با رنگ سبز فسفری و بافت مات است. بوجود آمدن این وضعیت بعضا یک پایان نامطلوب است، اما در واقع این یک مرحله از خوردگی فعال است.

اکسیداسیون

مناطق محافظت نشده برنز خام اکسید می شوند و یا با اکسیژن موجود در هوا ترکیب می شوند و در نتیجه یک ورقه نازک از اکسید مس در امتداد سطح برنزی که در معرض آسیب قرار دارد تشکیل می شود. سطح حاصل ظاهری مسطح  و قهوه ای تیره دارد. رایجترین نمونه که بیشتر کاربران می توانند آن را درک کنند، فرآیند اکسیداسیون یک سکه مسی پنی است. تغییر رنگ درخشان سکه مسی که به مرور قرمز-قهوه ای می شود برای اکثریت آشناست که یک مثال از اکسید شدن سطوح در طول زمان است.

این فرآیند طبیعی اکسیداسیون یک نوع از خوردگی است. فیلم اکسیدی حاصل واکنش پذیری کمتری نسبت به برنز خالص دارد و یک مانع پایدار و محافظ با کاهش سرعت زیاد اکسیداسیون ایجاد می کند.

سولفوریزاسیون

برنز همچنین با بسیاری از آلودگی های جو، به ویژه ترکیبات گوگرد واکنش نشان می دهد که معمولا در جو به عنوان دی اکسید گوگرد و سولفید هیدروژن یافت می شوند. هر دو در فرآیند تولیدات صنعتی تولید می شوند. غلظت این گازها در مناطق شهری یا مناطق مجاور آنها و مناطق صنعتی به طور کلی بیشتر است. بنابراین در این مناطق به طور معمول انتظار ما از میزان خوردگی بیشتر است. نشانه اولیه سولفوناسیون ظاهر شدن لکه های سبز روشن ابتدایی در سطوح در معرض اسیب است. این پدیده معمولا روی سطوح افقی شروع می شود که بیشترین تاثیر را از باران و آب می گیرند.

لایه ی عمومی خوردگی سطح می تواند در نهایت بر روی سطح کل فلز گسترش یابد و یک سطح تماما سبز را به وجود آورد. این سطح سبز یکنواخت معمولا توسط عموم مردم و دیگران به عنوان یک لایه محافظ برنز پذیرفته می شود. درحالیکه این یک تصور غلط است. تشکیل سولفید ها و سولفات ها در حضور رطوبت و ترکیبات گوگرد دار اتمسفر ادامه می یابد.. حضور محصولات خوردگی سبز برنز همیشه نشانه ای از خوردگی فعال است. الگو و نتیجه این فرآیند بر اساس عوامل محیطی مختلف مانند باد، باران، آلاینده ها، پاتینا و ماهیت خوردگی قبلی متفاوت خواهد بود.

تفاوت در فرسایش در هوا بدلیل جهت وزش باد، بارندگی و جهت گیری سطح می تواند باعث ناهمگونی خوردگی با الگوهای سبز شدن در یک سطح سیاه و سفید شود.

فرآیند سولفوریزاسيون توسط دو عامل پیچیده می شود، که هر دوی آنها از نظر زیباشناختی باعث ظهور سطوح غیر قابل قبول می شوند. بوجود آمدن طرحهای مشکی و سبز روی برنز یکی از بد شکلترین مشکلاتی است که می تواند برای برنز رخ دهد. جزئیات هنری که به برنز نسبت داده می شود، شدیدا توسط رگه دار شدن تحت الشعاع قرار می گیرد که ناشی از دو پدیده زیر است:

1-     تفاوت در انحلال پذیری محصولات حاصل از فرایند خوردگی

2-     فرایندهای الکتروشیمیایی بین نواحی تیره (سیاه) و روشن (سبز).

رگه دار شدن برنز نشان دهنده تفاوت در خوردگی برنز است که بطور دائم درحال تخریب شدن است. دو محصول مختلف خوردگی سطحی به طور مشخصی با سرعتهای متفاوتی حل می شوند. قیاس زمین شناسی شکل گیری کاني ها توسط فرسایش سطح زمین است. از آنجا که چنین خوردگی پیش از این رخ داده است، احتمالا به تکنیک های حفاظتی نیاز باشد. در مراحل اولیه بازرسی، اولین نشانه های رگه دار شدن باید مورد توجه جدی قرار بگیرد و در اولین فرصت ممکن به مسئولین حفاظت منطقه ای (RHPO) اطلاع داده شود.

بیماری برنز

بیماری برنز در نتیجه قرار گرفتن در معرض ترکیبات کلردار است که می تواند از هر منبع شور، از جمله تماس با خاک های نمکین، آلودگی های جو و یا اسپری نمک هوا در نزدیکی آب شور، حاصل شود. کلر با مس موجود در برنز واکنش می دهد تا کلرید مس را تشکیل دهد. علائم اولیه این واکنش حفره دار شدن سطح است و فرآیند می تواند بدون اینکه کنترل شود از زیر پتینه یا پوشش های محافظتی ادامه یابد.

کلرید مس نسبتا ناپایدار است و تنها راه برای متوقف شدن روند خوردگی، حذف کامل کلرید ها با استفاده از روش های الکتروشیمیایی است. تمامی روش های حذف کلرید، تکنیک های حفاظتی پیشرفته ای هستند که نیاز به یک نیروی کار حرفه ای ماهر دارد.

هسته مهاجرت

برنز در فرایند ریخته گری قالب گیری می شود که شامل ریختن برنز مذاب در قالب حاوی هسته مرکزی است. اغلب این مواد هسته از جنس گچ یا گچ پاریس است، و گاهی اوقات بخش هایی از هسته در داخل برنز ریخته گری شده باقی می ماند. ماده هسته می تواند با گذر زمان از طریق دیوار ریخته گری مهاجرت و در سطح بیرونی برنز ظاهر شود.

حذف و تعمیر مشکلات مهاجرت هسته ای یک روش تعمیر و نگهداری نیست و به آنالیز شرایط موجود برای فراهم کردن یک عملیات نگهداری پیشنهاد شده نیاز است.  بعد از شناسایی مشکل باید RHPO از وجود آن مطلع شود. شایعترین علامت ظهور لکه های سفید است که به تدریج در سطح برنز بزرگ می شود.

پیتینگ

خوردگی برنز، بر خلاف سنگ های طبیعی، بخشی از یک پدیده الکترو شیمیایی است. نقاط پتانسیل الکتریکی منفی به نام کاتد و نقاط پتانسیل مثبت به نام آندها بر روی برنز شکل می گیرد. در حضور رطوبت، فرایند خوردگی توسط یک اختلاف الکتریکی بین دو نقطه رانده می شود. این فرآیند می تواند با سرعت بسیار زیادی انجام شود.

پتانسیل الکتریکی می تواند بین مناطق بزرگ و کوچک ایجاد شود. آلاينده هاي اتمسفر، به خصوص کلريد ها، مي توانند روي سطح برنز ذخيره شوند. "جزایر" کوچک حاصل از فرایند  خوردگی می تواند تشکیل شود، به سرعت فرسایش / تبدیل فلز برنزی را به وجود می آورد و به ناحیه سطحی برنز منجر می شود. سایز چاله ها چاله ها ممکن است به دلیل ادامه فرایندهای  الکتروشیمیایی و رسوب درون چاله ها شروع به کوچک شدن یا بزرگ شدن بکنند. این پدیده ممکن است تا زمانی که رطوبت وجود داشته باشد ادامه یابد.

پیتینگ ممکن است همانطور که در الگوهای اچینگ عمیق توسط فرسایش اختلافی ایجاد می شود در یک نقطه یا بصورت گسترده روی سطح. (همچنین ببینید: بیماری برنز)

فضولات پرندگان

فضولات پرندگان یا حیوانات دیگر ممکن است بر روی سطح برنز جمع شوند و (به علت طبیعت اسیدی) ممکن است خوردگی و تخریب موضعی را تسریع کنند. این فضولات همچنین می توانند در ناحیه های محافظت شده ایجاد شوند و باعث ایجاد کنسانتره ای از مواد شیمیایی مضر شوند که فرایند تخریب را بدتر می کنند.

خوردگی گالوانیکی

خوردگی گالوانیکی که به عنوان خوردگی ناهمگونی فلز نیز نامیده می شود، هنگامی رخ می دهد که دو فلز متمایز به یکدیگر متصل می شوند. یکی از فلزات خورده می شود و دیگری باقی خواهد ماند. به عنوان مثال، اگر برنز در تماس با آهن قرار گیرد، آهن اغلب شروع به خوردن می کند. خوردگی گالوانیک بوسیله یک اختلاف پتانسیل الکتریکی بین دو فلز متفاوت در حضور آب یا رطوبت اتفاق می افتد، جایی که آب بعنوان الکترولیت به یونهای فلزی اجازه می دهد تا از سمت فلز فعال تر یا آند به سمت فلز نجیب یا کاتد جریان پیدا کنند. حرکت این یونهای فلزی نشان دهنده از دست رفتن فیزیکی فلز درحال خورده شدن است. این فرایند می تواند تا زمانی که کل فلز به طور کامل از بین برود ادامه یابد.

در زیر، سیزده فلز ساختاری بر اساس حساسیت آنها به خوردگی، از فعالترین فلز تا نجیبترین آنها در مقابل خوردگی لیست شده است. به این نوع فهرست سری گالوانیکی گفته می شود.

میزان انتقال آهن از فلز پسیو  به فلز فعال توسط اختلاف پتانسیل الکترود بین دو فلز تعیین می شود. بنابراین، هرچه در لیست زیر دو فلز از هم دورتر باشند، بیشتر احتمال دارد که فلز فعال (فلزی که در قسمتهای بالاتر لیست است) خورده شود.

1. روی

2. آلومینیوم

3. ریخته گری گالوانیزه

4. چدن، فولاد متوسط

5. سرب

6. قلع

7. برنج، برنز

8. مس

9. نقره لحیم کاری

10. فولاد ضد زنگ

11. نقره

12. گرافیت

13. طلا

خوردگی گالوانیک به طور معمول زمانی رخ می دهد که در آن فلزات غیر مشابه به عنوان اتصالات یا بخش هایی از آرمیچر استفاده می شوند. این فرایند می تواند توسط جایگزینی فلز فعال تر با یک فلز نجیب تر مانند فولاد ضد زنگ متوقف شود. هنگامی که دو فلز متمایز با یکدیگر در تماس باشند، خطر خوردگی را می توان با استفاده از پوشش به هر دو ماده، بویژه فلز نجیب، و یا استفاده از یک پوشش فلزی ضعیف که فعال تر از هر دو فلز است کاهش داد.

علاوه بر این، میزان خوردگی توسط جرم یا اندازه نسبی دو فلزی که در تماس باهم هستند نیز تعیین می شود. به عنوان مثال، در یک پلاک برنزی با پیچ و مهره های آهن، پیچ و مهره ها به سرعت خورده می شوند، اما یک پلاک آهن با پیچ و مهره های برنز یا مس مقدار تماس های گالوانیکی بسیار پایین تر و تقریبا ناچیز را در نتیجه تماس با پیچ ها نشان می دهد. بنابراین، حتی الامکان پیچ و مهره ها و دیگر اتصالات باید از فلزات نجیب تر ساخته شوند.

فرسایش

فرسایش یا "برداشته شدن پوشش" فلز از سطح ممکن است به علت عوامل طبیعی یا محیطی یا به علت عوامل انسانی مانند دستمالی کردن یا سابیدن بیش از حد باشد. فرسایش ناشی از تماس انسان، جدی ترین مسئله است، اما فرسایش می تواند به دلیل فعالیت سایشی آلاينده های تحت فشار باد نیز باشد.

فرسایش طبیعی یک روند آهسته است و بنابراین، کشف آن دشوار است. این امر درمورد سازه های برنزی که در فضای باز استفاده می شوند بسیار واضح خواهد بود. همچنین در مراکز صنعتی و مناطقی که در آنها غلظت بالای ذرات معلق در هوا وجود دارد که می توانند به عنوان عوامل ساینده عمل کنند، امکان افزایش میزان فرسایش وجود دارد. ساییدگی طبيعی، با باد معمولا به آرامی صورت می گیرد که در مقایسه با جهتهای مختلف وزش باد جهت هایی از پیکره برنزی که برای دوره های طولانی در جهت وزش باد هستند، بیشتر دیده می شود. از بین رفتن تفاوت جزئیات بین سطوح محافظت شده و سطوح در معرض آسیب در طول سال ها آشکار خواهد شد. بررسی برای این تفاوت فرسایش در اثر هوا باید بخشی از هر بازرسی باشد.

تخریب مکانیکی (فرآیندهای خالص فیزیکی)

1. سایش: باعث حذف سطح فلز محافظ می شود. بعضی از فلزات مانند روی، نسبتا نرم هستند و بنابراین نسبت به خسارات ناشی از سایش آسیب پذیر هستند ، به ویژه در مناطقی شبیه به پوشش شیارها که در آن فلز می تواند مانند یک ورق کاغذ نازک ساییده شود.

2. خستگی: شکست فلز در اثر قرار گرفتن مکرر تحت تنشی بیش از حد الاستیک خود، بدلیل عدم فرصت کافی برای رهایش تنش بعد از انبساط و انقباض های حرارتی ناشی از اختلاف دما.

3. خزش: تخریب دائمی فلز نرم که به دلیل وزن خود کشیده شود. اولین قسمتهایی که تحت آسیب قرار می گیرند نواحی نازک فلز هستند. این پدیده را در مجسمه های سربی که آرمیچر داخلی ناکافی یا خورده شده دارند می توان پیدا کرد.

4. گرما: معمولا به شکل آتش، باعث می شود بسیاری از فلزات  پلاستیکی، تخریب و یا نابود شوند.

5. تخریب: تغییر شکل یا شکست دائمی ممکن است زمانی اتفاق بیفتد که فلز به دلیل افزایش بارها (فشارهای) زنده یا مرده، تنش های حرارتی یا بهبود ساختاری با تغییر اعمال تنش، تحت بارگذاری بیش از حد ظرفیت خود قرار بگیرد.

شکست اتصال

1.      فرآیندهای شیمیایی و مکانیکی می توانند باعث تخریب یا کاهش اثربخشی سازه های فلزی مانند پیچ و مهره ها، پرچ ها و پین ها شوند. شکست تنش اغلب به وضعیت ناپایداری منجر میشود. بویژه اتصالات آهنی که تله آب هستند، بسیار حساس هستند.

2.      بیشتر خوردگی برنز بصورت "عمومی" و یا "یکنواخت" و "حفره دار شدن" و بعضا با نشانه هایی از حمله انتخابی شناخته می شود. خوردگی گالوانیک عمدتا در ارتباط با پین ها، پیچ ها و قطعات جایگزینی در فلزات مختلف ظاهر می شود. فرسایش اغلب در برنز در چشمه مشهود است. خوردگی تنش در برنز کمتر از برنج است، اما در بعضی موارد در مجسمه های برنز می تواند عامل دیگری باشد.

 

jala-logo4.png
شرکت جلاپردازان پرشیا
تولیدکننده محصولات و تجهیزات آبکاری
خدمات آبکاری، پوشش دهی و مشاوره
تهران - شهرک صنعتی باباسلمان
02165734701 - 02165734702
ایمیل: service@jalapardazan.com

جستجو